De Cariben, Panama en tot slot

De dag na het vertrek van de kinderen op weg naar de Earth University dichtbij Guapiles. We worden opgewacht en krijgen een prima kamer op de campus. Maaltijden nuttigen we in de mensa samen met professoren en studenten uit 26 landen. We kunnen natuurlijk ook ergens anders gaan eten maar naar de ingang van de campus is al 5 km. We worden rondgeleid en geinformeerd over alle agro-projecten en Joop geeft een lezing over modellering van grondwater en gewassen. Alles in een erg prettige en welkome sfeer. Veel bananenteelt aan deze kant van Costa Rica en uitbreiding van het areaal ananas met de nodige milieuproblemen waar volop onderzoeksmogelijkheden liggen.

Tussendoor nog een dag naar Isla de Heliconia gereden waar Nederlanders een botanische tuin met b&b hebben. Op hun kleine eilandje kregen we een leuke rondleiding waarbij verrassend veel te zien was: heliconia's, vogels (uilen, reigers, etc), luiaards en apen. Nog even in Puerto Viejo de Sarapiqui naar de rivier gekeken en op de terugweg ergens heerlijk vis gegeten in een restaurantje langs de weg. Dan op pad naar Cahuito aan de Caribische kust. We hadden geen hotel geboekt maar wel wat geprikt vanuit een reisboek. Kwamen terecht in El Encanto waar we een heel huis ter beschikking hadden. Cahuito wordt in de boeken lyrisch beschreven maar overdag is het gewoon een stoffig, beetje viezig dorp. 's Avonds komt er Caribisch leven in de brouwerij en ziet het er sfeervol uit. Nog 1 dagje in Cahuita waarop we een prachtige wandeling maken door het Parque Nacional Cahuita. Natuurlijk weer met apen, vogels, wasberen, leguanen, maar bovenal een prachtige kuststrook. Daarop naar Puerto Viejo om een uitstapje te maken naar Panama, Bocas De Toro van 28 tot 31 januari. In Cocles (net onder Puerto Viejo) verblijven we in Finca Chica en dat bleek een gouden greep: een prachtig chalet omgeven door jungle compleet met brullende apen en allerlei vogels, 5 minuten het pad af en we zaten aan het strand. Het weer werkte niet helemaal mee en de buurman 's morgens om half 8 met zijn grasmaaier ook niet, maar verder was het de perfecte locatie voor mijn verjaardag. Er werd ons ook nog een paar uur zon gegund om lekker aan het strand te genieten. Om het mooi af te ronden hebben we 's avonds heerlijk gegeten in Pecora Nera, een door een Italiaan gerunde trattoria; multi bene!

De volgende morgen vroeg op voor vertrek naar Panama, Bocas del Toro. Een busje komt onqs, een half uur later dan afgesproken, bij onze Finca ophalen. Een uurtje naar de grens (grotendeels binnendoor over dirt road) waar de poppenkast van kantoortjes, stempels en betalen begint. Tussen Costa Rica en Panama ligt een rivier die de grens vormt. Een oude spoorbrug over die rivier moet je, over wat wiebelige planken, afleggen om in Panama te komen, een bizarre vertoning eigenlijk. Daar stond weer een busje klaar naar Almirante om van daaruit de pont naar het eiland Colon, Bocas del Toro te nemen. Op Bocas (zoals men de eilanden daar noemt) gekomen was de zon weg en die hebben we eigenlijk ook niet meer terug gezien. De speurtocht naar een hotel was niet simpel. We hebben er zo'n 8 gezien die te duur of te slecht waren tot we Hotel Vista Mar vonden. Simpel maar precies wat we nodig hadden: balkonnetje, koelkast, eigen badkamer en ook nog een airco die we niet nodig hadden. Dit alles voor 60 dollar per nacht incl. ontbijt. De twee (volle) dagen op Bocas hebben we ons prima vermaakt: een boottrip naar de dolfijnen, snorkelen, bezoek aan eilandjes Zapatillos, playa Red Frog, prima restaurantjes met als slot een over het water gebouwd restaurant op het eiland Caremero (tegenover het eiland Bastimentos) waar we heerlijke lobsters gegeten hebben. Het had allemaal wat zonniger gemogen maar ach je moet ook niet alles willen!   De terugtocht naar playa Cocles in Costa Rica verliep prima al hoort daar het nodige wachten wel weer bij..... Daar werden we weer warm welkom geheten en kregen een nog groter chalet. We dachten vervolgens een heerlijk biefstuk gekocht te hebben maar die van Anne-Mieke lag 's avonds al in de wc en die van Joop een dag later, geen prettige ervaring. Vooral omdat we toen bij het onderzoeksinstituut CATIE in Turrialba waren beland waar Joop een lezing zou geven. Het is gelukkig allemaal net goed gegaan. Bij CATIE prima opgevangen en onderdak gekregn voor 3 nachten. Het is een onderzoeksinstituut met veel contacten in Centraal en Zuid-Amerika; opties voor samenwerking worden uitgebreid besproken. Na CATIE maken we ons op voor de laatste run. We wilden de Orosivallei bezoeken en van daaruit de vulkaan Irazu. De Orosivallei bleek minder spectaculair dan verwacht en goed onderdak konden we niet vinden waardoor we in Cartago terecht kwamen. Eigenlijk een beetje een dieptepunt in onze reis: het enige mooie in de stad was een basiliek en verder was er geen vertier waardoor we 's avonds op de rand van het bed zaten. De dag na het vertrek van de kinderen op weg naar Guapiles waarbij de Earth University ligt. We worden opgewacht en krijgen een prima kamer op de campus. Maaltijden kunnen we nuttigen in de mensa samen met professoren en studenten uit 26 landen. We kunnen natuurlijk ook ergens anders gaan eten maar naar de ingang van de campus is al 5 km. We worden rondgeleid en geinformeerd over alle agro-projecten en Joop heeft een lezing gegeven over modellering van grondwater en gewassen. Alles in een erg prettige en welkome sfeer. Veel bananenteelt aan deze kant van Costa Rica en uitbreiding van het areaal ananas met de nodige milieuproblemen waar volop onderzoeksmogelijkheden liggen. De volgende morgen vroeg op voor vertrek naar Panama, Bocas del Toro. Een busje komt ons, een half uur later dan afgesproken, bij onze Finca ophalen. Een uurtje naar de grens (grotendeels binnendoor over dirt road) waar de poppenkast van kantoortjes, stempels en betalen begint. Tussen Costa Rica en Panama ligt een rivier die de grens vormt. Een oude spoorbrug over die rivier moet je, over wat wiebelige planken, afleggen om in Panama te komen, een bizarre vertoning eigenlijk. Daar stond weer een busje klaar naar Almirante om van daaruit de pont naar het eiland Colon, Bocas del Toro te nemen. Op Bocas (zoals men de eilanden daar noemt) gekomen was de zon weg en die hebben we eigenlijk ook niet meer terug gezien. De speurtocht naar een hotel was niet simpel. We hebben er zo'n 8 gezien die te duur of te slecht waren tot we Hotel Vista Mar vonden. Simpel maar precies wat we nodig hadden: balkonnetje, koelkast, eigen badkamer en ook nog een airco die we niet nodig hadden. Dit alles voor 60 dollar per nacht incl. ontbijt. De twee (volle) dagen op Bocas hebben we ons prima vermaakt: een boottrip naar de dolfijnen, snorkelen, bezoek aan eilandjes Zapatillos, playa Red Frog, prima restaurantjes met als slot een over het water gebouwd restaurant op het eiland Caremero (tegenover het eiland Bastimentos) waar we heerlijke lobsters gegeten hebben. Het had allemaal wat zonniger gemogen maar ach je moet ook niet alles willen!   De terugtocht naar playa Cocles in Costa Rica verliep prima al hoort daar het nodige wachten wel weer bij..... Daar werden we weer warm welkom geheten en kregen een nog groter chalet. We dachten vervolgens een heerlijk biefstuk gekocht te hebben maar die van Anne-Mieke lag 's avonds al in de wc en die van Joop een dag later, geen prettige ervaring. Vooral omdat we toen bij het onderzoeksinstituut CATIE in Turrialba waren beland waar Joop een lezing zou geven. Het is gelukkig allemaal net goed gegaan. Bij CATIE prima opgevangen en onderdak gekregen. Het is een onderzoeksinstituut met veel contacten in Centraal en Zuid-Amerika; opties voor samenwerking worden uitgebreid besproken. Na CATIE maken we ons op voor de laatste run. We wilden de Orosivallei bezoeken en van daaruit de vulkaan Irazu.

De Orosivallei bleek minder spectaculair dan verwacht en goed onderdak konden we niet vinden waardoor we in Cartago terecht kwamen. Eigenlijk een beetje een dieptepunt in onze reis: het enige mooie in de stad was een basiliek en verder was er geen vertier waardoor we 's avonds op de rand van het bed zaten.

Dus de volgende dag weer door. De vulkaan Irazu bezocht, die zeer de moeite waard bleek en daarna op weg naar de kust. Zeker na wat wegblokkades bleek dat in 1 dag niet haalbaar en na wat gebel kwamen we bij Altenas in een bijzonder mooi hotel (El Cafetel) in een prachtige kamer. Daar moesten we natuurlijk een nachtje langer van genieten. Toch maar verder naar Samara aan de Pacific nog niet wetend wat ons daar te wachten stond. We waren er nog geen uur en al onze bagage was uit de auto gestolen.... Al zoekende naar een onderkomen even niet goed opgelet! Daar sta je dan in je jurkje en korte broek met verder niets meer. Gelukkig had Joop wel de rugzak met de meest waardevolle spullen bij zich. Dus paspoorten, geld en creditcards en ook de belangrijkste apparaten hadden we nog. Na het eerste balen en het gedoe rond aangifte doen en de hoogstnodige spullen kopen kwam het toch nog goed in Samara. Na 2 dagen vonden we een heerlijk hotel (Las Brisas) aan het strand waar het echte genieten kon beginnen.

We komen berooid met 2 plastic tasjes thuis maar we hebben een heerlijke reis gehad!!!

Costa Rica met z'n vieren

De afgelopen weken met z'n vieren waren geweldig. Van het tropische regenwoud in Corcovado tot de nevelwouden in Monteverde hebben we de westelijke kant van Costa Rica verkend. We hebben elkaar zo gestimuleerd en geactiveerd dat wij aan het eind bekaf waren en nu op de universiteit Earth bij Guapiles aan het bijkomen zijn.

Maar laten we beginnen op 30 december toen we naar Manuel Antonio / Quepos zijn gereden naar Aparthotel Natures beachfront. De weg was prima tot op de laatste 3 km na. Stijl en er moest iemand voorop lopen om de kuilen en stenen te ontwijken, doodeng! Maar we zijn er gekomen; een piepkleine studio met een gestoorde eigenaresse maar de plek was fantastisch.

We zaten tegen de jungle aan met aan de voorkant een prachtig strand. Leguanen (soms hele grote) verschillende apen, pelikanen en andere vogels kwamen daar buurten. Over het strand kon je in 10 minuten naar het plaatsje Manuel Antonio lopen met de ingang van het gelijknamige park. Op oudjaarsavond viel de bbq in het water maar het vuurwerk om 12 uur op het strand was prachtig en de champagne heerlijk. Op nieuwjaarsdag hebben we het park bezocht. We hebben apen, wasbeertjes en andere kleine dieren gezien. Het was wel erg druk; ook veel mensen die daar naar het strand gingen, maar het is toch heel bijzonder om zo in de jungle te lopen.

L

Op 3 januari zijn we op pad gegaan naar Puerto Jimevnez. Een prachtige rit door de bergen, 50 km dirt-road of nog erger, asfalt met grote gaten, maar wel toekans gezien onderweg. In Puerto Jimenez zijn we ons eerst maar eens grondig gaan verdiepen in hoe we het park Corcovado het best kunnen bezoeken. Het blijkt heel moeilijk om je daar van te voren een voorstelling van te maken aan de hand van verhalen en uit boekjes!  De overnachtingen in het park waren volgeboekt dus de beste optie leek om met een klein vliegtuigje (5 pers) naar het Sirena rangerstation te vliegen en van daaruit wandelen. Dit bleek een gouden greep: de piloot die op de fiets naar de hangar ging waar het toestelletje er met de hand werd uitgereden, wij die ons vervolgens op de stoeltjes propten en daarna met z'n allen met veel lawaai de lucht in. Al gauw deed het uitzicht alle spanning verdwijnen en de landing op het grasveld ging perfect. Om 7 uur waren we al op de plaats van bestemming om samen met de gids prachtige wandelingen door de jungle te maken.
We hebben krokodillen, een tapir, apen en vele verschillende vogels gezien en als klap op de vuurpijl jagende haaien die met vloed de Sirenariver inzwommen. De terugvlucht was iets woester doordat we in een stevige plensbui kwamen en de piloot uit het zijraam naar de grond moest kijken voor de positie, maar ook dat hebben we overleefd.

En dan het volgende avontuur. Lies wilde erg graag duiken en daarvoor moesten we naar Drake Bay. Volgens een taxic

hauffeur was de weg wel te doen in de droge tijd: 80 km, waarvan zo'n 40 km vreselijke dirt-road en de doorkruising van 5 rivieren, waarvan er 1 toch wel redelijk diep was. Ook dat is gelukt. We hebben er 2 nachten gelogeerd. Eenvoudige hutten met een prachtig uitzicht op de baai.
De volgende dag, zoals bijna iedereen, om 6 uur op en met de boot naar Isla Cano, waar Lies tussen de haaien gedoken heeft en wij gesnorkeld. Het was niet zo helder en wij zijn verwend met beter koraal maar het was prachtig en ook wij hebben een haai gezien.

De volgende dag op pad richting nationaal park Arenal.  Een hotel in La Fortuna besproken, een goede uitvalsbasis om de waterval en de vulkaan te bezoeken, die je overigens alleen op afstand kunt bekijken met de top in de wolken. We hebben ons ook nog een avondje laten verwennen in vulkanische warmwaterbronnen (Baldi).

Op naar de volgende uitdaging: canopy in Monteverde. Een hotel geregeld in de plaats dicht bij het park: Santa Elena, Hotel Arco Iris. Een geweldige locatie, van waaruit we een canopy hebben geboekt in het nationaal park Santa Elena. Dit blijk toch vooral een adventure aktiviteit, meer dan dat je nu zo van de natuur geniet. In een gordel aan een kabel raas je met behoorlijke snelheid van platform naar platform op boomtophoogte. Anne-Mieke vond een tandem met begeleider toch prettiger maar Joop, Jaap en Lies hebben hun tarzankwaliteiten bewezen! De volgende morgen zijn we met een gids het Monteverde park in gegaan en ja hoor we hebben de Costa Ricaanse trots gezien: de quetzal! Verder hebben we dankzij de gids een tarantula en veel andere vogels gezien. Het dichte nevelwoud is indrukwekkend, het ligt hoog en het is er koel en de opstijgende warme lucht uit het dal veroorzaakt een bijna voortdurende miezerregen, heel apart en soms heel plaatselijk. We maakten mee dat het aan een kant van het balkon regende en aan de andere kant niet.

Tja, dan breken de laatste dagen met de kinderen aan. We hebben nog 1 nacht/dag over en beslissen die door te brengen in San Jose onder het motto dat je de hoofdstad toch ook gezien moet hebben. De verhalen waren niet al te rooskleurig maar, misschien wel daarom, viel het alles mee. El Teatro Nacional bezocht waar we een erg leuke rondleiding kregen en het goudmuseum was ook de moeite waard.

De volgende dag pakken we de draad weer met z'n tweeen op en vertrekken richting Guapiles waar we worden verwacht op de universiteit Earth.