Costa Rica met z'n vieren

De afgelopen weken met z'n vieren waren geweldig. Van het tropische regenwoud in Corcovado tot de nevelwouden in Monteverde hebben we de westelijke kant van Costa Rica verkend. We hebben elkaar zo gestimuleerd en geactiveerd dat wij aan het eind bekaf waren en nu op de universiteit Earth bij Guapiles aan het bijkomen zijn.

Maar laten we beginnen op 30 december toen we naar Manuel Antonio / Quepos zijn gereden naar Aparthotel Natures beachfront. De weg was prima tot op de laatste 3 km na. Stijl en er moest iemand voorop lopen om de kuilen en stenen te ontwijken, doodeng! Maar we zijn er gekomen; een piepkleine studio met een gestoorde eigenaresse maar de plek was fantastisch.

We zaten tegen de jungle aan met aan de voorkant een prachtig strand. Leguanen (soms hele grote) verschillende apen, pelikanen en andere vogels kwamen daar buurten. Over het strand kon je in 10 minuten naar het plaatsje Manuel Antonio lopen met de ingang van het gelijknamige park. Op oudjaarsavond viel de bbq in het water maar het vuurwerk om 12 uur op het strand was prachtig en de champagne heerlijk. Op nieuwjaarsdag hebben we het park bezocht. We hebben apen, wasbeertjes en andere kleine dieren gezien. Het was wel erg druk; ook veel mensen die daar naar het strand gingen, maar het is toch heel bijzonder om zo in de jungle te lopen.

L

Op 3 januari zijn we op pad gegaan naar Puerto Jimevnez. Een prachtige rit door de bergen, 50 km dirt-road of nog erger, asfalt met grote gaten, maar wel toekans gezien onderweg. In Puerto Jimenez zijn we ons eerst maar eens grondig gaan verdiepen in hoe we het park Corcovado het best kunnen bezoeken. Het blijkt heel moeilijk om je daar van te voren een voorstelling van te maken aan de hand van verhalen en uit boekjes!  De overnachtingen in het park waren volgeboekt dus de beste optie leek om met een klein vliegtuigje (5 pers) naar het Sirena rangerstation te vliegen en van daaruit wandelen. Dit bleek een gouden greep: de piloot die op de fiets naar de hangar ging waar het toestelletje er met de hand werd uitgereden, wij die ons vervolgens op de stoeltjes propten en daarna met z'n allen met veel lawaai de lucht in. Al gauw deed het uitzicht alle spanning verdwijnen en de landing op het grasveld ging perfect. Om 7 uur waren we al op de plaats van bestemming om samen met de gids prachtige wandelingen door de jungle te maken.
We hebben krokodillen, een tapir, apen en vele verschillende vogels gezien en als klap op de vuurpijl jagende haaien die met vloed de Sirenariver inzwommen. De terugvlucht was iets woester doordat we in een stevige plensbui kwamen en de piloot uit het zijraam naar de grond moest kijken voor de positie, maar ook dat hebben we overleefd.

En dan het volgende avontuur. Lies wilde erg graag duiken en daarvoor moesten we naar Drake Bay. Volgens een taxic

hauffeur was de weg wel te doen in de droge tijd: 80 km, waarvan zo'n 40 km vreselijke dirt-road en de doorkruising van 5 rivieren, waarvan er 1 toch wel redelijk diep was. Ook dat is gelukt. We hebben er 2 nachten gelogeerd. Eenvoudige hutten met een prachtig uitzicht op de baai.
De volgende dag, zoals bijna iedereen, om 6 uur op en met de boot naar Isla Cano, waar Lies tussen de haaien gedoken heeft en wij gesnorkeld. Het was niet zo helder en wij zijn verwend met beter koraal maar het was prachtig en ook wij hebben een haai gezien.

De volgende dag op pad richting nationaal park Arenal.  Een hotel in La Fortuna besproken, een goede uitvalsbasis om de waterval en de vulkaan te bezoeken, die je overigens alleen op afstand kunt bekijken met de top in de wolken. We hebben ons ook nog een avondje laten verwennen in vulkanische warmwaterbronnen (Baldi).

Op naar de volgende uitdaging: canopy in Monteverde. Een hotel geregeld in de plaats dicht bij het park: Santa Elena, Hotel Arco Iris. Een geweldige locatie, van waaruit we een canopy hebben geboekt in het nationaal park Santa Elena. Dit blijk toch vooral een adventure aktiviteit, meer dan dat je nu zo van de natuur geniet. In een gordel aan een kabel raas je met behoorlijke snelheid van platform naar platform op boomtophoogte. Anne-Mieke vond een tandem met begeleider toch prettiger maar Joop, Jaap en Lies hebben hun tarzankwaliteiten bewezen! De volgende morgen zijn we met een gids het Monteverde park in gegaan en ja hoor we hebben de Costa Ricaanse trots gezien: de quetzal! Verder hebben we dankzij de gids een tarantula en veel andere vogels gezien. Het dichte nevelwoud is indrukwekkend, het ligt hoog en het is er koel en de opstijgende warme lucht uit het dal veroorzaakt een bijna voortdurende miezerregen, heel apart en soms heel plaatselijk. We maakten mee dat het aan een kant van het balkon regende en aan de andere kant niet.

Tja, dan breken de laatste dagen met de kinderen aan. We hebben nog 1 nacht/dag over en beslissen die door te brengen in San Jose onder het motto dat je de hoofdstad toch ook gezien moet hebben. De verhalen waren niet al te rooskleurig maar, misschien wel daarom, viel het alles mee. El Teatro Nacional bezocht waar we een erg leuke rondleiding kregen en het goudmuseum was ook de moeite waard.

De volgende dag pakken we de draad weer met z'n tweeen op en vertrekken richting Guapiles waar we worden verwacht op de universiteit Earth.