Daarna ben ik van 3-12 mei naar Argentinië geweest met een aantal vakgenoten. Een boeiende week is het geworden met de opzet van model-tools voor een proefgebied. Dit alles samen met Argentijnen en vol support van de NL ambassade maakte het speciaal. We zijn geïnterviewd door de lokale tv in het proefgebied en we sloten de week af met presentaties voor de Argentijnse staatssecretaris van water.
Vrijwel aansluitend mocht ik op 15 mei weer door de CT-scanner in Radboud. De uitslag volgde een week later op 24 mei en dat was wel een domper. Tumoren licht gegroeid en CEA enigszins gestegen. Nog niet dramatisch maar toch wel zodanig dat het starten met een nieuwe serie chemo-kuren me werd aangeraden. De plaatjes en data hebben me overtuigd en de start werd gepland op 17 juni.
We hadden al een trip met onze nieuwe caravan gepland naar de oevers van de Elbe en die hebben we, i.o.m. oncologe, door laten gaan. En dat was een uitstekende trip. Terwijl het in NL relatief slecht weer was genoten wij van mooi weer met fietstochten langs de Elbe en diverse stedentrips naar o.m. Leizig, Dresden en vele kleine boeiende plaatsjes in de omgeving.
Op 14 juni waren we weer thuis en maandag 17 juni startte de kuur van telkens 3 weken: 1e dag in het ziekenhuis bevacizumab via infuus, dan 2 weken S2 ofwel Teysuno (alternatief voor capecitabine met minder bijwerkingen, bij mij in elk geval). Er zit nu bijna een week op en het effect is wisselend. De eerst dagen merkte ik nauwelijks wat, maar er zijn toch ook dagen dat ik zo maar 1,5u extra slaap midden op de dag.
Wageningse activiteiten en patiënten-werkgroep geven me voldoende afleiding als mijn tijd niet door kleinkind Valente wordt ingepikt. Iets wat ik me maar al te graag laat gebeuren.
